Rogal Świętomarciński

Legenda o powstaniu smakołyku opowiada o świętym Marcinie, którego koń, galopując przez miasto, zgubił podkowę. Podobno znalazł ją cukiernik i potraktował jako inspirację, by w dniu imienin Marcina upiec słodkie rogale i rozdać ubogim. Legendzie tej rogal zawdzięcza swój kształt: w odróżnieniu od croissanta bardziej przypomina podkowę niż półksiężyc. Końcówki ma zagięte do środka.

Bogata tradycja rogala

Początek wypieku rogali świętomarcińskich datuje się na 1891 rok. 117 lat po prekursorskim wypieku, rogal świętomarciński trafił na prestiżową listę regionalnych specjałów. Znajdują się na niej wyroby, które powstają z lokalnych surowców, wg oryginalnych przepisów i zgodnie z ekologią.

Rogal świętomarciński jest wypiekany tylko w Poznaniu i w wyznaczonych powiatach Wielkopolski. Zawsze w dniu 11 listopada.

Charakterystyka poznańskiej wizytówki

Rogal świętomarciński ma kształt półksiężyca. Jest posmarowany pomadą i posypany rozdrobnionymi orzechami. Na przekroju jest owalny. Masa rogala wynosi od 200 do 250 g. Powierzchnia skórki ma barwę od ciemnozłocistej do jasnobrązowej. Ciasto ma barwę kremową, a nadzienie beżową.

Wypieczone ciasto jest elastyczne w dotyku, listkujące. Na przekroju porowate z widocznymi warstwami. W środku rogal jest wypełniony masą makową, w odczuciu wilgotną. W smaku jest bardzo słodki. Lekko pachnie migdałami.
Surowce stosowane do wyrobu

Surowce na ciasto: mąka pszenna (powinna zawierać powyżej 27% elastycznego glutenu), margaryna, mleko, jaja, cukier, drożdże, sól, aromat cytrynowy

Surowce na nadzienie: biały mak, cukier, okruchy, masa jajowa, margaryna, rodzynki, orzechy, owoce w syropie lub kandyzowane (czereśnia, gruszka, skórka pomarańczowa), aromat migdałowy

Smacznego

Źródło:http://kuchnia-polska.wieszjak.polki.pl/ciasta-i-desery/213267,Rogal-swietomarcinski.html