Moi polscy rodzice, moi żydowscy rodzice

W przygotowaniu pracy mieli swój udział również wszyscy ci, którzy przynieśli choć drobną ilość materiałów potrzebnych do wykonania pracy. Oprócz kolażu w ramach udziału w konkursie zostały przeprowadzone lekcje przybliżające uczniom losy polskich żydów. Przygotowaniem prezentacji zajęli się Kamil Kubiak i Arkadiusz Kopa z klasy III a. Opiekunkami projektu były pani Anna Glaser i pani Beata Ławrynowicz.
Wysiłki uczniów opłaciły się – praca została wyróżniona i doceniona. Otrzymaliśmy nagrodę przyznaną przez Żydowski Instytut Historyczny oraz Muzeum POLIN. Uczestnicy wraz z opiekunami udali się 3 czerwca po odbiór nagrody do Warszawy. Rozdanie odbyło się w Muzeum Historii Żydów Polskich. W wydarzeniu wzięło udział wielu laureatów w różnych kategoriach wiekowych, a także przedstawiciele organizacji Dzieci Holokaustu, przewodnicząca pani Joanna Sobolewska – Pyz, Marlena Fałkowska – wicedyrektor Ośrodka Rozwoju Edukacji, Zygmunt Stępiński – dyrektor Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN, prof. Paweł Śpiewak – dyrektor Żydowskiego Instytutu Historycznego im. Emanuela Ringelbluma . Wszystko rozpoczęło się uroczystymi przemowami zaproszonych gości, a także zapoznaniem z tematami poprzednich edycji konkursu. Mieliśmy okazje posłuchać m.in. wypowiedzi nauczycieli, którzy w poprzednich latach byli opiekunami zwycięskich zespołów. Potem rozpoczęło się wręczanie wyczekanych nagród. Laureaci opowiadali o swoich pracach i odczytywane były prace, które załączaliśmy do kolaży. Oto fragment naszej:

JEDNO SERCE – DWA ŚWIATY
Wyobraź sobie małego człowieka, a w nim maleńkie serduszko. Sumę kilku cichych uderzeń wyrażających miłość. Właśnie coś tak delikatnego najłatwiej zniszczyć. Holokaust zmusił tysiące serc do przegrodzenia się murem. Tak wiele dzieci musiało nauczyć się kochać nowych rodziców, nie zapominając jednak o swoich korzeniach. O dziwo, udało im się to osiągnąć bez większego problemu. Stało się tak, ponieważ serce dziecka, mimo, że maleńkie, potrafi zebrać w sobie całą miłość świata. Mały człowiek nie kocha oczami, nie kocha stereotypami, nie kocha dla zysku. Dzieci postrzegają świat poprzez pryzmat tych najcenniejszych, często ukrytych wartości. Nie jest dla nich ważne to, czy ich rodzice maja na ręku przepaskę z gwiazdą Dawida czy z biało-czerwoną flagą, ważne, że ich kochają. Modląc się w synagodze czy klęcząc w kościele, czytając Torę czy odmawiając różaniec, dziecko i tak czuje się bliżej Boga. Nie czuje się zmuszone wybierać pomiędzy światem żydowskim, a polskim. Wie, że nie ma to sensu, skoro miłość wszędzie jest taka sama.

Nie obyło się bez nagród. Nasza szkoła otrzymała wskaźnik do tablicy interaktywnej, książki o historii żydowskiej oraz gry edukacyjne. Po całej uroczystości wszyscy uczestnicy zostali zaproszeni na obiad w muzealnej restauracji. Kolejną, a zarazem ostatnią już atrakcja czekającą na uczestników spotkania było zwiedzanie stałej wystawy muzeum. Oglądając eksponaty i słuchając przewodnika przechodziliśmy przez kolejne etapy historii. Czuliśmy się przeniesieni w inne epoki, pełne interesujących ciekawostek i nieznanych nam wcześniej faktów. Samo muzeum POLIN jest pierwszą w Polsce publiczno-prywatną instytucją tworzoną wspólnie przez rząd, samorząd lokalny i organizację pozarządową. Obiekt zaczął powstawać już w 2005 roku, ale dopiero niedawno osiągnięto finalny efekt. Jest ono punktem odniesienia dla wszystkich zainteresowanych dziedzictwem Żydów polskich oraz znakiem dokonującego się przełomu we wzajemnych stosunkach Polaków i Żydów. Po tak owocnej wyprawie możemy tylko zachęcać do innych do odwiedzenia tego niezwykłego ośrodka.

Uczestnicy konkursu